Wojny dziecięce robina bakera to książka, która zrobiła na mnie niesamowite wrażenie. Opisane scenki (takie w stylu Robina Bakera) pozwalają naprawdę poczuć ten temat. Zwałaszcza scenka 17-ta wywarła na mnie bardzo mocne wrażenie, jeszcze przez wiele dni po lekturze miałem ją w pamięci. Tylko dla osób o mocnych nerwach! Zachęcam wszystkich do lektury, bo wytłumaczenia które się tam pojawiają naprawdę poprawiają stan wiedzy czytelników, w tym mnie.
Okładka ze zdjęcia:
Poniżej na zdjęciach znajdziecie młode różnych gatunków zwierząt, wszak geny miały kluczowe znaczenie przy ich powstawaniu.
Dodatkowe informacje o książce Robina Bakera:
Robin Baker (biolog)
Robin Baker
Dr Robin Baker 1998 West Didsbury.jpg
Urodzony 13 marca 1944 (wiek 76 lat)
Wykształcenie Marlborough Royal Free Grammar School
Alma mater University of Bristol (BSc, PhD)
Znany z książki “Sperm Wars
Kariera naukowa
Dziedziny Ekologia behawioralna
Współzawodnictwo plemników
Instytucje Uniwersytet w Manchesterze
Uniwersytet w Newcastle
Promotor doktoratu: H. E. Hinton
Strona internetowa www.robin-baker.com
Robin Baker (ur. 13 marca 1944) jest brytyjskim powieściopisarzem, pisarzem popularnonaukowym, wykładowcą i nadawcą[1][2].[3] Jego książki zostały przetłumaczone na 27 języków. Wśród nich znajduje się międzynarodowy bestseller Sperm Wars, oparty na oryginalnych badaniach jego własnego laboratorium nad ludzką seksualnością[4]. Jego prace i pomysły na ewolucję ludzkich zachowań były prezentowane w wielu programach radiowych i telewizyjnych na całym świecie.
Spis treści
1 Edukacja i wczesne życie
2 Kariera i badania naukowe
2.1 Publikacje
3 Życie osobiste
4 Referencje
Edukacja i wczesne życie
Robin Baker urodził się w Wiltshire w Anglii w 1944 r. Dorastał w małej wiosce Manningford Bruce w Vale of Pewsey.[5] Kształcił się w Marlborough Royal Free Grammar School, gdzie trzydzieści lat wcześniej kształcił się również pisarz William Golding. W 1965 r. uzyskał tytuł licencjata zoologii na Uniwersytecie w Bristolu, a następnie w 1969 r. obronił doktorat pod kierunkiem H.E. Hintona. W swojej pracy doktorskiej badał ewolucję nawyku migracyjnego u motyli i zastosował zasady ekologii behawioralnej i biologii ewolucyjnej do migracji owadów[6]. Praca ta została następnie opublikowana w Philosophical Transactions of the Royal Society.
Kariera i badania naukowe
Bajker przeniósł się w 1970 roku na Uniwersytet w Newcastle, a stamtąd w 1974 roku na Uniwersytet w Manchesterze, gdzie najpierw był wykładowcą, a w 1981 roku docentem zoologii w Szkole Nauk Biologicznych. W 1996 r. porzucił życie akademickie, by skoncentrować się na karierze pisarza i nadawcy.
Chociaż jego wczesna praca dotyczyła ewolucyjnych aspektów migracji i terytorialności owadów, jego zainteresowania poszerzyły się. Wraz z G.A. Parkerem i V.G.F. Smithem w 1972 r. zaproponował teorię ewolucji anizogamii i dwóch płci[7] [8], a w 1979 r. wraz z G.A. Parkerem zaproponował teorię nieopłacalnej zdobyczy (Unprofitable Prey Theory) ewolucji ubarwienia ptaków.[8] W 1978 r. w książce The Evolutionary Ecology of Animal Migration[9] po raz pierwszy napisał na temat, który przenikał jego pracę przez resztę życia akademickiego: zastosowanie zasad biologii ewolucyjnej do zachowań ludzi. Doprowadziło to w latach 80. do kontrowersyjnej pracy nad rolą magnetorecepcji w nawigacji człowieka,[10] a w latach 90. (wraz z Markiem Bellisem) do badań nad konkurencją plemników u ludzi[4] i szczurów, w tym do zaproponowania hipotezy plemnika kamikadze. Badania Baker i Bellisa nad biologią ewolucyjną niewierności, masturbacji, polimorfizmu plemników i ich liczby u ludzi, a także nad budową i funkcją ludzkiego penisa i szyjki macicy doprowadziły do powstania szeregu prac naukowych i książki akademickiej: Human Sperm Competition: copulation, masturbation and infidelity[11].
Zauważywszy, że plemniki w mieszanej próbce mają tendencję do zbijania się w grudki, przez co stają się mniej ruchliwe, i mają wysoki wskaźnik śmiertelności, biolog reprodukcyjny Robin Baker, dawniej z Uniwersytetu w Manchesterze, zaproponował około dekady temu, że niektóre ssaki, w tym ludzie, wytwarzają “zabójcze” plemniki, których jedyną funkcją jest atakowanie obcych plemników, niszcząc się w tym procesie.
Aby przetestować ten pomysł, biolog reprodukcyjny Harry Moore i ekolog ewolucyjny Tim Birkhead z University of Sheffield zmieszali próbki spermy od 15 mężczyzn w różnych kombinacjach i sprawdzili, jak komórki poruszały się, zbijały razem lub rozwijały nieprawidłowe kształty. “To bardzo proste eksperymenty, ale staraliśmy się naśladować to, co dzieje się w układzie rozrodczym” – mówi Moore. Zespół nie znalazł nadmiar ofiar od konkretnego dawcy lub innych dowodów wojowniczych plemników, donoszą w 7 grudnia Proceedings of the Royal Society. “Hipoteza plemników kamikadze prawdopodobnie nie jest mechanizmem w ludzkiej konkurencji plemników”, mówi Birkhead.
Odkrycia są “gwoździem do trumny dla hipotezy kamikadze”, mówi Michael Bedford, biolog reprodukcyjny w Cornell University’s Weill Medical Center w Nowym Jorku. On mówi, że nigdy nie dał pomysł dużo wiary. [12]
Publikacje
Robin Baker jest nie tylko autorką około stu prac naukowych i sześciu książek akademickich, ale także czterech książek popularnonaukowych: Sperm Wars;[11] Baby Wars;[11] Sex in the Future;[11] oraz Fragile Science.[11] Napisał również trzy powieści: Primal;[11] Caballito;[11] i The Hitchhiker’s Child[11], które pod pozorem bycia seksualnymi whodunitami kontynuują temat ewolucji ludzkich zachowań seksualnych.[13] Jego pierwsza powieść, Primal,[11] była porównywana[14] zarówno do serialu telewizyjnego Zagubieni, jak i Władcy much Williama Goldinga. Opisuje w niej grupę studentów i pracowników uniwersytetu, którzy utknęli na odległej bezludnej wyspie zamieszkanej przez zdziczałe szympansy. Stopniowo ludzie ci zostają pozbawieni wszelkich zdobyczy cywilizacji, aż w końcu, podobnie jak otaczające ich małpy, kierują się jedynie instynktem.
W Sperm Wars, Baker stwierdził, że wskaźnik rogaczenia u ludzi wynosi 10% i że kobiety często oszukują, aby zapewnić lepsze geny dla swojego potomstwa. Liczba ta została później obalona, ponieważ badania, które opierają się na zbiorze danych składającym się z mężczyzn, którzy zażądali testów na ojcostwo są silnie tendencyjne w kierunku tych, którzy mają powody do podejrzeń.[15] Mężczyźni, którzy mają niską pewność ojcostwa i zdecydowali się zakwestionować swoje ojcostwo poprzez testy laboratoryjne są znacznie mniej prawdopodobne niż mężczyźni z wysoką pewnością ojcostwa, aby być ojcami swoich domniemanych dzieci. [15] Badanie 67 badań raportowania nonpaternity sugeruje, że dla mężczyzn o wysokiej pewności ojcostwa stopy nonpaternity są (z wyłączeniem badań o nieznanej metodologii) zazwyczaj 1,9%, znacznie mniej niż typowe stawki 10% lub wyższe cytowane przez wielu badaczy.[16] “Media i literatura popularnonaukowa często twierdzą, że wielu domniemanych ojców są rogaczami do wychowywania dzieci, które biologicznie nie są ich własne”, powiedział Maarten Larmuseau z KU Leuven w Belgii. “Zaskakująco, szacowane wskaźniki w obrębie populacji ludzkich są dość niskie – około 1 lub 2 procent”. “Ale wiarygodne dane dotyczące współczesnych populacji, które stały się dostępne w ciągu ostatniej dekady, głównie jako uzupełniające wyniki badań medycznych, nie potwierdzają tezy, że jedna na 10 osób nie wie, kim są ich “prawdziwi” ojcowie. Wyniki badań sugerują, że wszelkie potencjalne korzyści z oszukiwania w celu posiadania dzieci, które być może są lepiej obdarzone, są dla większości kobiet równoważone przez potencjalne koszty, twierdzą naukowcy. Koszty te prawdopodobnie obejmują agresję małżonków, rozwód, lub zmniejszenie inwestycji ojcowskich przez partnera społecznego lub jego krewnych. Obserwowane niskie wskaźniki rogacizny we współczesnych i przeszłych populacjach ludzkich wyraźnie podważają dobrze znaną koncepcję, że kobiety rutynowo “rozglądają się” za dobrymi genami, angażując się w kopulacje pozaparowe w celu uzyskania korzyści genetycznych dla swoich dzieci” – powiedział Larmuseau.[17].
Kobiety są lojalne wobec mężczyzn, którzy są dobrymi dostarczycielami. “Przy obecnie szeroko dostępnych testach DNA, tak zwane oszustwo ojcostwa stało się podstawą talk show i telewizyjnych seriali kryminalnych. Zniecierpliwieni mężczyźni oskarżają zapłakane żony, które wyznają swoją wierność, tylko po to, by ich pozamałżeńskie romanse wyszły na jaw… Zasadą wydaje się być, że mężczyźni o wyższym statusie społeczno-ekonomicznym i pochodzący z bardziej konwencjonalnych, burżuazyjnych społeczeństw, mają większą uzasadnioną pewność ojcostwa. Niższa pewność ojcostwa wśród tych, którzy są zleceniodawcami dla sensacyjnych mediów, nie powinna więc dziwić.”[15].
Przez pięć dni w tygodniu można oglądać “Paternity Court”, program telewizyjny, w którym występują pary uwikłane w spory o ojcostwo. Jest to rozrywka o bardzo starym temacie: Niepewność co do ojcostwa sięga daleko w przeszłość w literaturze. Nawet Szekspir i Chaucer nie szczędzili mądrości na temat rogacza, który często przedstawiany był z rogami. Ale w kilku ostatnich badaniach naukowcy odkryli, że nasza obsesja na punkcie rogatych ojców jest mocno przesadzona. Szereg najnowszych badań genetycznych podważa tezę, że błędne ojcostwo jest powszechne. “To jest absolutnie niedorzeczne”, powiedział Maarten Larmuseau, genetyk z Uniwersytetu w Leuven w Belgii, który prowadził wiele z tych nowych badań.[18]
Życie osobiste
Obecnie mieszka wraz z rodziną u podnóża Sierra Nevada w południowej Hiszpanii. Ma czterech synów i dwie córki.
Raportuję tutaj informacje o postępach w czytaniu książek, gdyż zajmuję się publikowaniem recenzji ciekawych książek na YouTube. Jeśli macie jakieś propozycje kolejnych tytułów do zrecenzowania lub jakieś uwagi techniczne co do publikowanych materiałów – zapraszam do kontaktu. Warto jeszcze dodać, że każda subskrypcja, każda łapka w górę i każdy komentarz jest dla mnie niesamowicie motywujący do pracy nad kolejnymi materiałami.
Do zrecenzowania w najbliższym tygodniu skierowana jest książka Piotra Krysiaka pt. “Dziewczyny z Dubaju”. Jestem w trakcie czytania tej książki i po jej zakończneiu przystąpię do napisania i wyproduktowania recenzji, która później będzie dostępna w serwisie YouTube. Warto dodać, że na książkę tę po raz pierwszy natrafiłem w przejściu podziemnym pod dworcem centralnym w Warszawie na wystawie sklepowej jednej z księgarni. Zainteresowała mnie i zaraz ją zapisałem na mojej liście książek do przeczytania. Mam nadzieję, że książka nie zawiedzie moich oczekiwań.
Źródło: